امام حسن مجتبي(ع) و امام حسين(ع) در ايام کودکي بيمار شدند و پيامبر اکرم(ص) به همراه برخي صحابه از آنان عيادت نمودند و آن گاه پيامبر(ص) به پدرشان حضرت علي(ع) فرمود: اگر براي بهبود آنان نذري نمايي، اميد است خداوند سبحان زودتر شفا عنايت کند.

حضرت علي(ع) گفت:اي رسول خدا(ص)! براي شفاي آن دو نذر مي کنم که سه روز روزه شکر به جاي آورم. حضرت فاطمه زهرا(س)و خدمتکارش فضه نيز به مانند حضرت علي(ع) نذر کردند.

چند روزي نگذشت که دو ريحانه رسول خدا(ص) شفا يافتند و حضرت علي(ع) و همسرش فاطمه زهرا(س) قصد کردند به نذرشان وفا کرده و سه روز روزه شکر بگيرند .در آن زمان وضع مالي بیشتر مسلمانان، بويژه خانواده حضرت علي(ع) مطلوب نبود و به سختي مي گذشت. بدين لحاظ آن حضرت ناچار گرديد، از شمعون بن حارياي يهودي، مقداري جو قرض کند و آن را پس از آسياب کردن، براي پخت نان استفاده کند يا به روايتي ديگر، براي شمعون مقداري پشم ريسيد و اجرت آن را، سه من جو دريافت کرد.

آنان از روز بيست و پنجم ذي الحجّه شروع کردند به روزه گرفتن و ادا نمودن نذر خويش. حضرت علي(ع) در روز اول، نماز مغرب را با پيامبر (ص) به جا آورد و سپس براي صرف افطار به خانه رفت. ولي همين که در سر سفره نشست، مستمند و بيچاره اي از راه رسيد و از آنان غذا طلبيد. حضرت علي (ع) فرمود سهم وي را به آن فقير دهند. فاطمه زهرا(س)، فضه و امام حسن(ع) و امام حسين(ع) نيز به پيروي از آن حضرت سهم اندک خود را به فقير داده و خودشان با آب افطار نمودند و روز بعد را با همين وضع روزه گرفتند. فاطمه زهرا(س)در روز دوم، بخش ديگر آرد را نان پخت و منتظر افطار ماند که او و همسرش و فرزندانش با آن نان افطار کنند. ولي دراين شب نيز يتيمي از راه رسيد و درخواست غذا نمود. جملگي سهميه خود را به يتيم داده و خود با آب افطارکردند و روز سوم را با همان وضع روزه گرفتند. در روز سوم نيز فاطمه زهرا(س)باقي مانده آرد را نان پخت و در سر سفره گذاشت تا هنگام افطار، همگي از آن تناول کنند، اما در اين شب نيز محتاج ديگري فرا رسيد. وي اسير بي بضاعت و گرسنه اي بود که از بشدت گرسنگي و در بدري به خانه امام علي(ع) پناه آورد. در اين شب نيز اهل خانه، غذاي خود را به اسير بخشيدند و تنها با آب افطار کردند.

روز چهارم، حضرت علي(ع) دست فرزندانش حسن و حسين(ع) را گرفت و نزد رسول خدا(ص) رفت، در حالي که فرزندانش از شدت گرسنگي
 مي لرزيدند.پيامبر(ص) از وضعيت آنان پرسيد و حضرت علي(ع) ماجرا را براي آن حضرت تعريف  کرد.

پيامبر(ص) آن دو را در آغوش گرفت و به نزد دختر خود، فاطمه(س)آمد و ديد وي در محراب به عبادت مشغول است، ولي چهره مبارکش از گرسنگي زرد و چشمانش گود شده و بي حال است.پيامبر(ص) از ديدن آنان بسيار متأثر و غمگين شد و دست بندگي به سوي پروردگارش بلند کرد و گفت: و اغوثاه، يا ا... اهل بيت محمد يموتون جوعاً. يعني: اي داد،اي خدا!اهل بيت محمد از گرسنگي مي ميرند.

در همين هنگام جبرئيل امين اين سوره را که در شأن فداکاري حضرت(ع) و همسرش فاطمه زهرا(س)و فرزندانش حسن و حسين(ع) نازل شد، بر آن حضرت قرائت کرد: هَل اَتي عَلَي الاِنسانِ حينٌ مِنَ الدَّهرِ...و یعطمون الطعام علی حبه مسکیناً و یتیماً و اسیراً...    بنا به روايتي در آن روز براي اهل بيت فداکار پيامبر(ص) غذايي از آسمان فرود آمد و آن را تا هفت روز تناول کردند.

 نویسنده : نخعی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: