پاسخ به یک شبهه رایج در فضای مجازی 

 حجت الاسلام هاشم فروزش «به این تصویر نگاه کنید و متن نوشته شده در آن را بخوانید» اگر در فضای مجازی حضور فعالی دارید، احتمالاً از این دست مطالب زیاد خوانده یا شنیده اید. البته در محافل دورهمی و در محاوره مردمی هم این مطالب نقل می‌شود.
در پاسخ این گونه مطالب پاسخ‌های زیادی می‌شود ارایه کرد. به این چند نمونه دقت کنید:

یک: در بسیاری از موارد باید به کسی که این حرف را نقل می‌کند یا از او نقل می‌کنند، بگوییم: شما خودتان را اذیت نکنید! طلای مصرف شده در بارگاه ائمه عسکریین همه اش از کمک‌های مردمی است و جالب آنکه خرده کمک‌های همین فقرا و نیازمندان ـ که شما برای مخالفت با ائمه معصومین (علیهم السلام) پشت سر آن‌ها مخفی شده ایدـ خیلی بیشتر از کمک‌های دانه درشت‌ها و سرمایه داران است. سپس به او بگویید که اگر تمایل دارد یک سری به کمیته کمک‌های مردمی ستاد بازسازی عتبات بزند و از آن‌ها بپرسد. ممکن است طرف عنوان کند که «من با اهل بیت مخالف نیستم» و بعد این حرف درست را مطرح کند که «اهل بیت نیاز به ساخت گنبد و بارگاه مطلا ندارند» و یا بگوید «اگر خود امام حسن عسکری (علیه السلام) هم بودند، این طلاها را میان مستمندان تقسیم می‌کردند» و...
این مطالب درست هم هستند، ولی از آن‌ها استفاده نادرستی می‌شود. ایراد کار این است که گمان می‌کنند، کسانی که به طلای گنبد امامان معصوم (علیهم السلام) اهمیت می‌دهند و برای ساختن آن کمک می‌کنند، ائمه هدی (علیهم السلام) را محتاج می‌پندارند! شاید اگر کمی فکر کنند و کار پاکان را قیاس از خود نگیرند، به این مطلب می‌رسند که این ما هستیم که به این امر نیاز داریم نه ائمه (علیهم السلام). اگر کسی مبلغی را ـ چه مختصر چه زیاد ـ نذر اهل بیت (علیهم السلام) می‌کند، نیاز خود را نشان داده است، نه نیاز آنان را. این جمله درست است که «اهل بیت نیاز به ساخت گنبد و بارگاه طلاکاری شده ندارند» ولی این جمله هم درست است که  ما نیاز داریم که نشان بدهیم ارادت ما به عزیزان و محبوبان الهی مان برایمان از داشتن رفاه بیشتر و آسایش زندگی به مراتب بیشتر است. اصولاً انسان‌هایی که از لطافت روح بیشتری برخوردارند و هنوز محبت دنیا قلبشان را اشباع نکرده است، این گونه اند که به مقدساتشان بیشتر از شکمشان اهمیت می‌دهند. اتفاقاً همین‌ها هستند که هنگام کمک به مستمندان بیشتر از بقیه کمک می‌کنند. این را هم از طرف بخواهید که برود و به این مستمندان سر بزند و از آن‌ها بپرسد که مؤمنان بیشتر به نیازمندان کمک می‌کنند یا مرفهان که البته پاسخ این پرسش پیش از تحقیق هم مشخص است.
دو : دقت کنید! منظورم هم این نیست که مرفهان کافرند. نه. منظورم این است که کسانی که رفاه برایشان در اولویت قرار دارد، نقطه مقابل کسانی هستند که ایمانشان برایشان مهم‌تر است. برای چنین مؤمنانی بلند مرتبه نگه داشتن «شعائر الهی» بسیار مهم تر از برخورداری از رفاه شخصی بیشتر است و همین‌ها هستند که بیشتر هم به مستمندان می‌رسند. «شعائر الهی» اموری هستند که آیه و نشانه و علامت حرکت به سوی خدا هستند؛ مانند تابلوهای یک مسیر و هر کسی که بخواهد به سوی خدا برود، با استفاده از دلیل و نشانه‌های این شعائر مسیر را گم نمی کند و می‌تواند به حرکتش ادامه بدهد. زنده نگه داشتن این علامت‌ها زنده نگه داشتن مسیر الهی است. احیای شعائر هم از هر کسی بر نمی‌آید. انسان الزاماً باید اهلیت لازم را داشته باشد تا بتواند شعائر الهی را زنده نگه دارد. چرا؟ به استناد آیه 32 سوره مبارکه حج: «و من یعظم شعائر الله فانها من تقوی القلوب»: داشتن یک قلب آماده و با تقوا شرط است و کسی می‌تواند شعائر دین خدا را بزرگ بدارد که قلبش صفت تقوا را داشته باشد.
سه:  ساختن یک گنبد آن هم با 25 هزار خشت طلا غیر ممکن است. کسی که این متن را تنظیم کرده است یا نمی داند طلا چیست یا نمی داند خشت به چه می‌گویند یا بلد نیست تا 25 هزار بشمارد! گنبد به دلیل مدل خاص معماری ای که دارد، اصلاً نباید سنگین ساخته شود، چون وزن زیاد مصالح به فروریختن آن سرعت می‌بخشد. چگالی طلا از خشت بیشتر است و این بدان معناست که برای ساختن گنبد، خشت مناسب تر است. از قدیم هم مرسوم بوده است که گنبدها را با خشت می‌ساختند و روی خشت یک ورق نازک مس آب طلا داده شده کار می‌کردند. چند خشت از گنبد مطلای امام رضا (علیه السلام) در موزه حرم موجود است. در حرم حضرت معصومه (سلام الله علیها) هم مشابه آن هست. دیدنشان خالی از لطف نیست. مشخصات آن ورق مسی هم که فقط روی یک سطح خشت کشیده می‌شود و از لبه‌ها هم بیشتر از یک سانت نیست، به صورت تقریبی این است: یک ورق مسی با ضخامتی بین یک تا دو میلی‌متر و ضخامت طلای آبکاری شده هم بین 25 تا 70 میکرون. البته کسانی که این شبهات را تنظیم می‌کنند، به احتمال قوی این مطلب را می‌دانند و اگر هم ندانند، بندگان خدا تقصیری ندارند؛ چون ظاهر گنبد را می‌بینند و چنین آدم‌هایی به دنبال تعقل نیستند و آنچه در ظاهر می‌بینند، باور می‌کنند. دوستان عزیز! این متن ادعای تمامیت در پاسخ دهی را ندارد و مسلم است که هر یک از شما می‌توانید پاسخ‌هایی پخته تر و بلیغ تر از آنچه اینجا بیان شد، به گویندگان این شبهات بدهید. سعی این سطور بر این بوده است که دریچه ذهن شما را به سوی پاسخ‌های متقن و دقیق به این شبهات بگشاید.

منبع : روزنامه قدس11/ 12/ 1394ص معارف

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: